تقریبا حدود یک سالی هست که بحث تولید محتوا از طریق هوش مصنوعی مطرح شده و همین خودش سوالات و نگرانی های زیادی بر ای مشاغل مرتبط با تولید محتوا ایجاد کرده.

حالا که یه زمان نسبتا قابل قبولی از این موضوع گذشته شاید بشه قضاوت بهتری از نفوذ و قدرت هوش مصنوعی در حوزه تولید محتوا و حتی فراتر از اون یعنی فیلد مارکتینگ داشت. (هرچند، برای هرگونه قضاوتی هنوز هم خیلی زوده)

در خصوص محتواهای موجود در وب و به خصوص گوگل و از منظر SEO یا بهینه سازی سایت برای موتورهای جستجوی گوگل، برای بررسی بهتر این موضوع به نظر من بهترین قاضی گوگل و سیاست های موتورهای جستجوش هست که باید دید نگاه اون به محتوای تولید شده توسط انسان چه تفاوتی با محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی داره و اصلا به کدومشون اهمیت بیشتری میده؟

همونطور که احتمالا می‌دونین، Search Quality Rater Guidelines کتابچه راهنمای گوگل برای پیمانکارانش در سراسر جهان هست. این پیمانکاران عزیز وظیفه دارن کیفیت وب سایت ها رو به عنوان انسان (و نه ربات) بررسی و رصد کنند و در‌واقع هدف از اون، بهبود الگوریتم جستجوی گوگل و ارائه تجربه کاربری بهتر به جستجوگران است. چراکه گوگل می‌دونه در نهایت مخاطب اون انسان‌ها هستند و نه ربات‌ها، و این مهمترین دلیلی هست که گوگل علاوه بر بررسی صفحات وبسایت های سراسر جهان با ربات‌ها، بخواد از تجربه انسانی که مهمترین بخش این ماجرا هم هست، بهره‌مند شه.

در مارچ سال 2014 میلادی گوگل مفهومی با عنوان EAT معرفی کرد که مخفف Expertise Authoritativeness و  Trustworthinessهست و در آپدیت دسامبر سال 2022 یک E دیگه یعنی  Experienceهم به اون اضافه شد و در نهایت شد EEAT.

این یعنی گوگل مبنای قضاوتش در مورد صفحات وبسایت رو براساس اعتبار صفحه، نویسنده و وبسایت قرار میده.

راستی در کنار این موضوع یک مفهوم دیگه‌ای هست تحت عنوان محتواهای YMYL که مخفف Your Money or Your Life هست که در‌واقع به محتواهای حساس و خیلی مهمی اطلاق میشه که می‌تونن برای مصرف کنندش خیلی حیاتی باشن. مثل موضوعاتی در مورد سلامت، پزشکی، مالی، و امنیت.

در‌واقع گوگل نگاه و حساسیت ویژه‌ای در خصوص رعایت اصول EEAT در خصوص محتواهای YMYL داره که می‌تونن بعضا زمینه ساز تصمیمات حیاتی برای خوانندگان یا همون مصرف کنندگان محتوای گوگل باشه. البته، گوگل تمامی فاکتورهای EEAT رو برای انواع گوناگون محتوا از نظر می‌گذرونه اما خوب به محتواهای از نوع YMYL به خاطر جنسشون توجه ویژه تری داره.

حالا بد نیست نگاهی به هرکدوم از فاکتورهای مفهوم EEAT داشته باشیم:

تجربه

محتوای با کیفیت اغلب محصول تجربه است. تجربه زیسته، که نویسنده بر‌اساس تجربه شخصیش از بطن یک ماجرا نوشته. مثلا اگه یک گیمر بیاد از تجربه شخصیش از یک بازی بگه و در کنارش هم تصاویری از بازیش و اتفاقاتی که براش افتاده بذاره، قطعا کسی که این مطلب رو می‌خونه با اطمینان بیشتری مطلب رو دنبال می‌کنه.

تخصص

کی می‌تونه به محتوای کسی اطمینان کنه که یک روز در مورد غذا مینویسه، یک روز در حوزه پزشکی و یه روز دیگه در حوزه اتومبیل؟ قطعا تو هر رشته‌ای حرف کسی که به قول معروف استخون خرد کرده اون داستان باشه درست‌تر و دقیق‌تره. راستی یادمون باشه تخصص یه بحثه و تجربه یه بحث دیگه. اگرچه در نگاه اول این دو مفهوم ممکنه خیلی نزدیک به هم باشن اما باید بدونیم واقعا متفاوتن.

شما فکر کن یه بازاری قدیمی که ممکنه سواد آکادمیک خاصی هم نداشته باشه نگاهش چقدر می‌تونه با یه کسی که دکترای مارکتینگ داره اما هیچوقت سابقه کار عملی تو کف بازار رو نداشته، متفاوت باشه. حالا گوگل این وسط حرف اونی رو ارجح می‌دونه که هم تو یه موضوعی تخصص داره و هم تجربه. خوب این منطقی تر هم هست. و قشنگیه کار هم اینه که کار هر‌کسی نیست که این دو رو با‌هم و در کنار هم بتونه داشته باشه.

اعتبار

Google Quality Raters یا ارزیاب های کیفیت گوگل یاد گرفتن که اعتبار و خوشنامی نویسنده یه مطلب روتو حوزه تخصصیش بسنجن و ارزیابی کنن. این خیلی مهمه که اون نامی که به عنوان نویسنده زیر یه مطلب تخصصی ثبت میشه، شخصیتی نام آشنا و با قلمی قابل استناد و اعتماد در میان متخصصین یک حوزه خاص باشه. وقتی صحبت از اعتبار میشه بحث ارزش هم میاد وسط.

در‌واقع ارزش باعث ایجاد اعتبار میشه.

در یک کلام یک مطلب خوب باید اونقدری بتونه ارزش تولید کنه که خفن ترین های اون حیطه بهش استناد کنن.

به عبارت دیگه آدما وقتی بدونن شما چه کسی هستین، چه پیشینه‌ای دارین و می‌دونین که چی دارین میگین، قطعا به شما اعتنا و اعتماد می‌کنند.

قابل اعتماد بودن

تجربه، تخصص، و خوشنامی برای معتمد بودن لازمه، اما خوب کافی نیست. این قسمت مهمترین کاریه که ارزیاب های گوگل باید آنالیزش کنن. نکنه محتوایی که نوشته شده در پس یک پرده نامرئی از مطامع تبلیغاتی پنهان شده باشه؟ نکنه پای مسائل مالی و مادی هم در‌میون باشه و بررسی صادقانه یک محصول رو تحت شعاع خودش قرار داده باشه؟

البته همیشه هم پای مسائل مالی در‌میون نیست و خیلی موارد هستن که نویسنده به قصد خاصی مطلبی رو جهت دار ارائه میده که در‌واقع عریان از لباس صداقت هست.

خوب حالا چی؟

طبق ادعای گوگل، این شبکه عظیم اطلاعاتی جهانی الویتش ارائه محتوای First-People هست. یعنی محتوایی که برای انسان و کاربر واقعی نوشته شده و نه برای موتورهای جستجو و گرفتن رتبه گوگل از اونها.

پر‌واضحه که محتوایی به کار انسان میاد که حاصل قلم نویسنده‌ای باشه که مجرب، متخصص، معتبر و صادق باشه.

در اصل، EEAT یک فاکتور مستقیم رتبه بندی گوگل نیست. اما گوگل می خواد نتایج نمایش داده شده در موتور جستجو را با دخالت دادن این چهار فاکتور مهم با‌کیفیت تر کنه.

بنابراین، EEAT یک مفهوم مهم در مبحث SEO است و وقتی پای هوش مصنوعی در میان بیاید مشکل میشه از فیلتر این چهار فاکتور به سلامت عبور کرد.

هوش مصنوعی شاید بتونه بر مبنای یادگیری، تخصص در یک حوزه خاص پیدا کنه، اما تجربه عملی، اعتبار و صداقت بی شک آیتم های کاملا مرتبط با هویت انسان است که حداقل در زمان کنونی به نظر نمی‌رسه امکان ارائه گونه‌ای مصنوعی و برساخته از اون وجود داشته باشه.